Karlott

Verð að segja frá því... en síðustu mánuði síðan yngri dóttur mín fæddist hefur litli orkuboltinn vakið foreldrar sína mjög árla morguns! Svona ekki mikið seinna en hálf sex á morgnana...! Þó stundum gerði enn betur og vaknaði á milli 4 og hálf 5....
Þetta er ögn of snemmt samkvæmt minni klukku og hafa pabbinn og mamman stundum verið pínu pirruð á þessu....hmm
Allavegana. Í morgun fer fallega konan mín í leikfimina rétt fyrir 6 og í stað þess að snúllan vaknaði og drifi pabban einnig framúr, haldið þið ekki að hún svaf sínu sætasta til korter í 7!!
Þetta er kannski svona óskiljanlegt ,,blogg" fyrir þá sem lesa það en... þið mynduð skilja mig ef þið mynduð hafa vaknað við barnagrátur á hverjum degi fyrir klukkan 5 í næst sem heilt ár....

Svo pabbinn fékk að ,,sofa út" á virkum degi og pabbi segir bara: Takk litla dúllan mín!

Að öðru, þá langaði mér til að segja frá lítilli sögu.


Einu sinni var, í mosagrænu hrauni,
lítill drengur, með rauða húfu á höfði.
Hann sat og tálgaði sverð úr spýtu,
á himnum flugu vorfuglarnir yfir.

Niður í fjöru, ljósblá viðarskekta lá,
blaut eftir morgunsins útróður.
Bátsmaður lág hrjótandi í læk,
lítill drengur með viðarsverð hló.

Hláturstár runnu niður rjóðar kinnar,
við kot var aflinn verkaður og unninn.
Augu pírð og skimað var eftir rauðri húfu,
komið var að hádegismat: hvar er hann?

Mamma, mamma! Skræk rödd hljómaði á hlaupum,
prjónuð rauð húfa sást við hól.
,,Hann, bátsmaðurinn var sofandi, svo
rúllaði hann af grasinu og beint ofaní..."

,,Ofaní"? Hváði mamman. ,,Já, í lækinn"!
Og og og... hann vaknaði ekki einu sinni!
Hláturinn brast aftur fram, augun vöknuðu,
drengnum var skemmt og mamma, já mamma hló með!



Njótið dagsins og Guð veri með og í ykkur!